Çocuk, Marvel ve DC

Geçtiğimiz günlerde küçük kardeşin doğum günüydü.

Rüzgar; yirmilerine gelmiş bir abla ve ağabeyin ardından gelen bir mutlu çocuk.

Anaokulundaki işim dolayısıyla çocuklarda çizgi film modasını çok yakından takip edebiliyorum. Cuma günleri oyuncak günümüz. Bütün çocuklar evlerinden en sevdikleri oyuncaklarını getirir, birbirleriyle paylaşarak oynar. Ben 10, Şimşek McQueen, Monsuno ve Çöps, 4-6 yaşta en popülerleri. Fakat sınıfın en havalı çocuğunun her Cuma getirdiği, en çok oynanmak istenen ve uğrunda kavga edilen oyuncak, kolundaki düğmeye basıldığında ses çıkaran büyük bir Batman oyuncağından başkası değil.

Sinema ve çizgi filmler ticari amaçla oyuncak modası yaratmak için kullanılıyor. Fakat bu amaca hizmet eden küçük süper kahramanlar fazla uzun ömürlü değil. Moda denen şeyin kelebek kadar ömrü var zaten, biri gidecek, bir başkası gelecek. Fakat bazı kahramanlar öyle derinlere işlemiştir ki, ölümsüzlüğe erişmişlerdir.

Bizim zamanımızın Marvel ve DC süper kahramanları, bütün genç rakiplerine rağmen günümüz çocuklarının da favorileri olmaya devam ediyor. Onların çocukların gözünde çok farklı bir yeri var. Bunun sebebi, anne babalarından bir Batman, bir X-Men oyuncağı istediklerinde, onların da yüzlerinde beliren küçük gülümsemedir belki de. Anne babalar da tanır bu süper kahramanları, çünkü çocukluklarında onların da, hatta onların anne babalarının da kahramanlarıdır onlar. O yüzdendir ki oyuncak raflarına bakarken, onların arasında eski dostlarını gördüklerinde belki bir saniye daha uzun durur gözleri üzerlerinde. Bir selam, bir nostalji geçer. Alır incelerler belki, kendi çocukluklarında böyle bir şeye sahip olma isteğiyle içleri burkularak. Bunu yakalar çocuklar, bir şekilde içgüdüleriyle bilirler bu kahramanların özel olduklarını, farklı olduklarını.

Kimileri için onlar hâlâ kahramanlarımız aslında, ne kadar büyürsek büyüyelim. Eskiden bizi hayal gücümüzün ürünlerine karşı korurlardı süper güçleriyle, şimdi ise gerçek hayatın gerçek sıkıntılarına, sorunlarına karşı savaş vermemize yardımcı oluyorlar. Buruk bir anımızda açtığımız bir çizgi romanla kısa bir süre için de olsa, iyilerin kazandığı, kötülerin kaybettiği, mutlu sonların mümkün olduğu bir yere gideriz. Yine kurtarırlar bizi harikalar yaratan süper güçleriyle…

Bütün çocukların çizgi roman okuyarak büyümesi gerekir. Çok şey öğretir çizgi romanlar çocuklara. İyiyi ve kötüyü, doğruyu ve yanlışı, umudu, hayal kurmayı, yaratıcılığı ve asla pes etmemeyi öğrenirler. Süper kahramanlar asla pes etmez çünkü. Yanlış yapabilir, ama sonra doğruyu bulurlar, umutlarını asla kaybetmezler ve hep en zor durumlardan kurtulmayı başararak mücadeleyi öğretirler. Onları en zor durumlardan kurtaran süper güçleri değildir aslında. İradeleridir. Herkesin gerçek ve en büyük süper gücüdür irade. Kötüleri ancak onunla yeneriz.

İşte bu yüzden hayatını hep süper kahramanlarla doldurmak istiyoruz küçük kardeşin. İleride ben çocuğuma şöyle yapacağım, böyle yapacağım dediğimiz her şeyi şimdiden uygulama fırsatı edindik onun üzerinde. Çizgi roman okuma alışkanlığı kazanması, kitap okuması, İngilizce öğrenmesi, yeteneklerini ve ilgilerini keşfedip her fırsatı bulabilmesi için çabalayacağız. Ve hayal kurmanın en değerli yetenek olduğunu öğreteceğiz.

Ağabeyi DC’ci, ablası Marvel’cı… Ama kendi favorisini seçmesi için yönlendirme yapılmayacak. Üç Batman oyuncağı ve bir Örümcek Adam kostümü alındı geçtiğimiz doğum gününde ona. Hayal kurarak, rol yaparak, hikaye yazarak oynaması için. 

Beni gördüğünde hevesle koşup yeni kostümünü giydi. Oturup bir süre onunla oynadık. Robin’in Batman’in yardımcısı olduğunu, Joker’i, onu neden her seferinde akıl hastanesine kapattıklarını anlattım. Saatler sonra annesi ona oyuncaklarından birini neden sandalyenin bacaklarının altında bıraktığını sorduğunda, “Çünkü deli o deli, orası deli hastanesi,” dedi, sonra da Joker’in nasıl Robin’i kaçırdığını, onun silahını aldığını, sonra da Batman’in küçük bir melek oyuncağıyla birlikte Robin’i kurtardıklarını ve Joker’i yakaladıklarını anlattı.

Büyümesini ve okumayı öğreneceği günü iple çekiyorum, ona çizgi romanlar almak için. Sadece süper kahramanlar için değil, ilk FRP’sini oynatmak, Aslan Kral’ı ve Oyuncak Hikayesi’ni izletmek, Pokemon’u anlatmak, onu Final Fantasy’yle tanıştırmak için de.

Ağabeyi ve ablası olarak hep onun süper kahramanları olmak için…